Η δυναμική πορεία 2500 ανθρώπων, που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, ύστερα από κάλεσμα αναρχικών-αντιεξουσιαστών, ήταν η φυσική συνέχεια δράσεων ενάντια στα μαχαιρώματα φασιστικών συμμοριών σε μετανάστες και νεολαίους, αλλά και σε δολοφονικές ή άλλου είδους επιθέσεις σε καταλήψεις και στέκια. Ήταν όμως, εξ ίσου, και μια ακόμη απαραίτητη απάντηση σε κρατικές δολοφονίες, που φυσικά δεν είχαν να κάνουν ούτε με τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις (δολοφονία τσιγγάνου στα Ν. Λιόσια, δολοφονία ενός νεαρού στη Κρήτη), ούτε με μια «κακή στιγμή» (καταδίωξη νεαρού μοτοσικλετιστή στην Κατεχάκη ύστερα από συναυλία που επέφερε τον θάνατο του).