Ας συνεχίσουμε να χαράζουμε δρόμους για την αναρχία, με αδέσμευτη  σκέψη και δράση!


Επικοινωνία

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! PDF Εκτύπωση E-mail

Η δολοφονία του 16χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το βράδυ του Σαββάτου της 6ης Δεκεμβρίου, ήρθε να επιβεβαιώσει για μιαν ακόμη φορά την εγκληματικότητα του κράτους και των οργάνων του. Οργάνων που τα χρησιμοποιεί προκειμένου να συνεχίσει τους όρους επιβολής των θελήσεων της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας στους ανθρώπους.

 

Δεν είναι η μοναδική δολοφονία που πραγματοποιεί το κράτος με τα όργανά του. Δεκάδες και εκατοντάδες είναι οι δολοφονημένοι, αλλοδαποί και ντόπιοι κάθε χρόνο. Απλά ο φόνος ενός 16χρονου, και κάθε 16χρονου, χτυπά σε πολλά σημεία την κοινωνία. Γιατί ο δολοφονημένος δεν είναι πλέον κάτι το απρόσωπο. Είναι το παιδί, ο φίλος, ο συμμαθητής, ο μαθητής, ο αδελφός, ο νεαρός, η ζωντάνια. Είναι, πάνω απ’ όλα, η ελπίδα…

 

Από την πρώτη στιγμή, που μαθεύτηκε ο φόνος, ξέσπασαν συγκρούσεις με τις δυνάμεις των μπάτσων, που πραγματοποίησαν επιδρομή καταλαμβάνοντας την πλατεία Εξαρχείων και εγκλωβίζοντας νεολαίους και αγανακτισμένους ανθρώπους που είχαν ήδη αρχίσει να συγκεντρώνονται.

 

Παρ’ όλα αυτά, κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται στο Πολυτεχνείο και να συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής. Κι αυτό συνεχίζεται… Αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και ανυπότακτοι νεολαίοι, συνεχώς, για τέσσερις ημέρες, εκφράζουν την οργή τους.

 

Οι συγκρούσεις και οι καταλήψεις σχολών (Πολυτεχνείο, ΑΣΟΕΕ, Νομική) που συνεχίζονται, οι επέκταση των συγκρούσεων στις υπόλοιπες πόλεις του ελλαδικού χώρου (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα, Βόλο, Λάρισα, Τρίκαλα, Ηράκλειο, Χανιά, Κέρκυρα κλπ) με επιθέσεις σε σύμβολα και μηχανισμούς του κράτους και της εκμετάλλευσης, δείχνουν πως η δολοφονία του νεαρού Αλέξη αποτέλεσε μια αφορμή. Μια ευκαιρία, για να εκφραστεί η κοινωνική οργή απέναντι στις συνθήκες συνεχούς αύξησης της εξαθλίωσης, που έχουν κατασκευάσει και προωθούν οι κυρίαρχοι. Συνθήκες, που δεν αφορούν μόνο τον ελλαδικό χώρο. Συνθήκες, που έχουν συμφωνηθεί από τα παγκόσμια κέντρα με την εφαρμογή του σχεδίου «παγκόσμια οικονομική κρίση».

 

Ξέρουμε, πως πρωταρχικός στόχος του κράτους και των μηχανισμών χειραγώγησης παραμένουν οι νεολαίοι. Ο λόγος είναι απλός. Είναι αυτό το κομμάτι της κοινωνίας που έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να αντιλαμβάνεται αλλά και να αντιδρά. Να είναι δέκτης, μέσα από πολλούς δίαυλους, της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης, αλλοτρίωσης και της χειροτέρευσης των συνθηκών δουλείας. Και να αντιδρά με ένα τρόπο, άμεσο, ειλικρινή και αχειραγώγητο.

 

Γι’ αυτό κι αμέσως μετά την είδηση της δολοφονίας άνοιξε ο δρόμος για την ΕΞΕΓΕΡΣΗ. Γιατί στη δράση μπήκαν κυρίως νεολαίοι. Και την επόμενη μέρα οι μαθητές.

 

Aναμφισβήτητα αυτό που συμβαίνει είναι μια ΕΞΕΓΕΡΣΗ που ξεπερνά πλέον το γεγονός της δολοφονίας.

 

Για τέσσερις ολόκληρες μέρες εξαπλώνεται, ένα παθιασμένο πλήθος ανθρώπων, χωρίς καθοδηγητές, χωρίς να γνωρίζονται μεταξύ τους, αιφνιδιάζουν, χτυπούν, οργανώνουν τον αυθορμητισμό τους. Γκρεμίζουν το μύθο της κρατικής παντοδυναμίας. Επιτίθενται σε αστυνομικά τμήματα, εφορίες, νομαρχίες, κρατικά κτίρια. Γι’ αυτό και τα κρατικά καθάρματα, ξαναβγάζουν τα όπλα τους και πυροβολούν. Γι’ αυτό και ο αναίσχυντος εκπρόσωπος του κράτους βγάζει ανιαρά και απειλητικά «διαγγέλματα».

 

Ξέρουμε, πως οι συγκρούσεις που μετατρέπονται σε εξέγερση έχουν αιτίες, αφορμές και στόχους.

 

Μπορεί ορισμένες πρακτικές των εξεγερμένων να μην αντιστοιχούν με τις αναρχικές θεωρήσεις και πρακτικές. Αλλά δεν είμαστε εμείς που θα δικάσουμε αυτά με τα οποία διαφωνούμε.

 

Άλλωστε, η εξέγερση είτε μας αρέσει, είτε όχι είναι πολύμορφη και αντιφατική. Όμως παραμένει ΕΞΕΓΕΡΣΗ.

 

Όσο γι’ αυτούς που μιλούν για πλιάτσικο καλό θα είναι να δουν το πλιάτσικο που γίνεται στις ανθρώπινες υπάρξεις από το κράτος και τους κάθε είδους εκμεταλλευτές.

 

Η κοινωνία εξεγείρεται, συγκρούεται, καταστρέφει τα εργαλεία και τα σύμβολα του κράτους.

 

Δεν πρόκειται για εκείνο το κομμάτι της που έχει αποδεχθεί τις κρατικές λογικές. Είναι το άλλο. Το πιο μεγάλο αριθμητικά. Οι καταπιεσμένοι, οι εκμεταλλευόμενοι. Αυτοί που είναι έτοιμοι να ξεσηκωθούν με την πρώτη ευκαιρία. Γιατί δεν έχασαν την ελπίδα και το πάθος. Είναι όλοι αυτοί που δένουν τον πόνο και την οργή τους. Αυτοί που πραγματοποιούν τα μεγάλα ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα. Είναι αυτοί που φόρεσαν κουκούλες πάνω από κουστούμια ή γραβάτες αλλά και πάνω από φτηνά ή φθαρμένα ρούχα. Είναι όλοι αυτοί που οι στενόμυαλοι εγωιστές του κάθε εξουσιαστικού μπερντέ προσπαθούν να υποτιμήσουν και να περιπαίξουν. Είναι οι ΕΜΟ που «έριξαν τα μαλλιά τους πίσω και φόρεσαν το πρόσωπο ανάποδα». Είναι οι ταλαιπωρημένοι, οι κατατρεγμένοι, οι αγανακτισμένοι, οι οργισμένοι.

 

Ξέρουμε, πως ο πόνος που έσπειρε ο φόνος του νεαρού Αλέξη είναι μια σταγόνα από τα εκατομμύρια τόνων πόνου, που σκορπά το κράτος καθημερινά από την πρώτη στιγμή που επιβλήθηκε πάνω στους ανθρώπους.

 

Ξέρουμε, πως όλοι οι μικροί και μεγάλοι κομματικοί μηχανισμοί σπεύδουν να εκμεταλλευτούν και να σκυλεύσουν τον νεκρό 16χρονο.

 

Άλλωστε, δεν έχει σημασία αν καταδικαστεί ο μπάτσος σε βαριές ή ελαφριές ποινές. Η όποια «καταδίκη» του δεν μπορεί να αθωώσει τον κύριο υπεύθυνο της δυστυχίας των ανθρώπων: το κράτος.

 

Το ζήτημα αφορά πλέον ολόκληρη την κοινωνία. Κι ο καθένας τοποθετείται ανάλογα. Οι συνθήκες σύγκρουσης στρέφονται ενάντια στα στηρίγματα του κράτους, αλλά και ενάντια στην δομημένη πραγματικότητα που έχει κατασκευαστεί από τους εξουσιαστές: την πόλη, που είναι η μόνιμη φυλακή εκατομμυρίων σκλαβωμένων.

 

Μετά το ξέσπασμα αυτής της εξέγερσης ξέρουμε πως ΤΙΠΟΤΕ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ.

 

Είναι σημαντικό να υπάρξει μια επέκταση των συγκρούσεων και ενίσχυση της δράσης των αγωνιζόμενων με στόχο το κράτος.

 

Οι στιγμές της σύγκρουσης και της εξέγερσης μπορούν να γίνουν αιώνες αναρχίας.

 

Γιατί η εξέγερση δεν σταματά και δεν έχει αιτήματα. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι να απλωθεί να δυναμώσει, να καταστρέψει το σύστημα υποδούλωσης των ανθρώπων.

 

Μια δυνατότητα που ενισχύεται με την οργάνωση και δράση πάνω στην αναρχική απελευθερωτική προοπτική.

 

Για έναν κόσμο χωρίς κράτη, μπάτσους, στρατούς, φυλακές, πόλεις, καταπιεστές κι εκμεταλλευτές.

 

 

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΥΠΗΡΧΑΝ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ

ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΙΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

 

ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

 

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

 

9 Δεκεμβρίου 2008

Συσπείρωση Αναρχικών

 



Με την υποστήριξη του Joomla!. Valid XHTML and CSS.